Τι είναι αυτό που μας κάνει να διαλέγουμε μια συγκεκριμένη πόλη για διακοπές; Ίσως είναι μια παλιά φωτογραφία, ένα άρωμα λεβάντας, ή ο ήχος από βότσαλα στην ακτή. Η επιστήμη αποκαλύπτει πως η επιλογή ενός προορισμού δεν είναι ποτέ ουδέτερη. Είναι ένα νευρωνικό ταξίδι στις αποθηκευμένες μνήμες μας.

Οι νευροσυνάψεις ενεργοποιούνται όταν ερχόμαστε σε επαφή με ερεθίσματα που μας είναι οικεία. Ένα γνώριμο φως, μια εικόνα από την παιδική μας ηλικία ή ένα φαγητό που θυμίζει «σπίτι», μπορούν να δημιουργήσουν έντονη επιθυμία να επισκεφθούμε έναν τόπο. Οι περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη νοσταλγία και την ευχαρίστηση συνεργάζονται με τον μηχανισμό της απόφασης.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο γεννιέται το ενδιαφέρον του Neurotourism: στην κατανόηση του πώς ο εγκέφαλος «χτίζει» τον ιδανικό προορισμό, βασισμένος σε εμπειρίες και συναισθήματα.

Δεν ταξιδεύουμε πάντα για να ανακαλύψουμε το καινούργιο. Πολύ συχνά, ταξιδεύουμε για να συναντήσουμε… τον εαυτό μας στο παρελθόν.

Το μέλλον του τουριστικού σχεδιασμού ίσως…

Όταν το ταξίδι δεν μετριέται σε χιλιόμετρα αλλά σε παύσεις

Στον κόσμο του τουρισμού, ο χρόνος είναι συνήθως κάτι που πρέπει να "εκμεταλλευτούμε". Τσεκάρουμε σημεία ενδιαφέροντος, γεμίζουμε το πρόγραμμα, φωτογραφίζουμε αντί να κοιτάμε. Όμως, στο πλαίσιο του Mindful Escape Tourism, ο χρόνος δεν είναι απλώς μέσο — είναι προορισμός.

Ένα mindful ταξίδι δεν σε καλεί να "κάνεις περισσότερα", αλλά να κάνεις λιγότερα με περισσότερη επίγνωση. Να αφιερώσεις 15 λεπτά για να νιώσεις τον ήχο των φύλλων, να δώσεις σημασία σε μια ανάσα μέσα σε έναν βοτανόκηπο, να παρατηρήσεις πώς αλλάζει το φως στο ίδιο σημείο μέσα σε μια μέρα.

Σε αυτό το είδος ταξιδιού, η παύση γίνεται εμπειρία. Το περπάτημα χωρίς προορισμό είναι ισάξιο με μια "δραστηριότητα". Το να ακούς — χωρίς να σχολιάζεις — γίνεται τέχνη. Και το να μην κάνεις τίποτα, δεν είναι χαμένος χρόνος, αλλά κερδισμένος εαυτός.

Σε έναν κόσμο που μας ωθεί να ταξιδεύουμε γρήγορα, το…